Terwijl ik de deuren van het huis sluit voordat ik zo meteen ga slapen, kijk ik nog even naar de maan. De lucht is helder, ik ruik het gras en het is fijn om nog even buiten te zijn. Komende week gaat ie steeds voller worden, de maan.
Ik hou van de maan. Toen mijn man nog mijn vriend was, keken we samen regelmatig naar de maan. Via zijn sterrekijker keken we naar de Mare Tranquillitatis; latijn voor zee der rust. Een donkere plek op de maan; een mare oftewel maanzee. Ook de landingsplek van het eerste bemande ruimtetoestel op de maan, de Apollo 11.
Later in het huwelijk, zo rond mijn veertigste (de periode van huisje, boompje, beestje, en is dit alles) kreeg ik behoefte aan een eigen plek in huis. Een plek waar ik kon schilderen, mediteren, schrijven, of gewoon even niets. De zolder werd daarvoor ingericht en ik herinner me nog een moment dat de volle maan door het dakraam naar binnen scheen en ik besloot (intuïtief) om een “maanbad” te nemen. Ik kleedde me uit en stond naakt in het zacht maanlicht. Ik geloof dat ik toen voor het eerst ten volle besefte dat ik een vrouw was. Tijdens een therapie sessie werd me gevraagd om iets meer van mezelf te laten zien. Ik schilderde de volle maan. Ik vergeet nooit de reactie van de therapeute die geraakt was door mijn schilderij. Oh, zei ze, ben je daar mee bezig? Uh, ja, zo iets.
Nu, ruim twee levensfasen (van 7 jaar) verder, komen we maandag 7 augustus met vrouwen samen, om ons vrouw zijn te vieren, te verbinden met de natuur, met onze natuur, samen te dansen en de kracht van de maan te voelen.
“Dansen in maanlicht”, in samenwerking met Pauline van Hezik en anderen die dit event mee gaan dragen.
Ik hoop dat je erbij bent.
Maandagavond 7 augustus
19.30 – 22.00 uur
Circustent bij Zorgboerderij de Locatie, De Gemeint 3, Vlijmen
Geef een reactie