Vuurdans

Van 6 tot en met 8 oktober ga ik meedoen aan een Firedance. Een vuurdansceremonie die plaats gaat vinden op landgoed de Denneboom op de grens van Schijndel (mijn woonplaats) en Sint Michielsgestel. Drie dagen dansen, een medicijndans; om me te bewegen naar de meest gepassioneerde en creatieve kant van mijn leven! Wil je er meer over lezen volg deze link
Intuitief ben ik erin gestapt (zoas ik veel dingen doe in mijn leven). En gaandeweg wordt me duidelijk waar ik JA tegen gezegd heb. Ik heb me voorgenomen om regelmatig een blog te schrijven over de weg daar naar toe en wat ik daar allemaal in tegen kom. De eerste mail die ik ontving was al spannend genoeg en de weerstandsmachine ging aan. De meest recente blog staat bovenaan. Wil je het hele verhaal in chronologische volgorde lezen dan moet je onderaan beginnen.

12 oktober 2017 Thuis komen

En dan ben je weer thuis, zit je te rammelen op de toetsen, pijn in mijn nek van een hele dag achter de pc.

Tot drie dagen na de vuurdans was ik in absolute stilte, bliss and voelde me volledig één met het universum. En vandaag is het gewone leven weer ten volle begonnen. De kunst om dit gevoel mee te nemen in mijn dagelijks leven, te handelen vanuit deze unieke ervaring, het contact dat ik gevoeld heb met de schepping, de bron, de creator, god of hoe je het ook wilt noemen. Volledig mezelf zijn.

Tuurlijk is dit vandaag niet gelukt. Ik zat in gesprek met iemand die me had uitgenodigd en geen idee had waarom ie me ook al weer had uitgenodigd, niet was voorbereid en ik hem moest bijpraten in plaats van omgekeerd. Ik zat mijn tijd te verdoen en bleef aardig. Van binnen was ik kwaad en wilde opstappen. De handdoek in de ring gooien, tegen hem zeggen, wij zitten elkaas tijd te verdoen. Hoe vaak heb ik zelf zo niet in gesprek gezeten; quasi aanwezig maar intussen geen idee waar het ook alweer over ging.

Wow, wat was dat indrukwekkend, onderdeel te zijn van een heuse community voor drie dagen waarin ieder zijn rol heeft, de een niet belangrijker dan de ander, ieder volledig op zijn plek in het geheel, dienstbaar aan het proces van de vuurdansceremonie als geheel en de individuele vuurdansers in het bijzonder.

Ik heb niet eerder zoveel support gevoeld. Wat heb ik me gedragen gevoeld, door de drummers, de wijze ouderen, de vuurdragers, de beschermengelen, de aarde, het vuur, de regen, de lucht, de maan, de sterren, de zon, de omhulling van de beschermde dansruimte, de vuurmoeders, de vuurvader, de keukenprinsessen, de begeleidster van de ceremonie. Het was een andere wereld. Een wereld van onvoorwaardelijke liefde, een wereld van magie, van heling, van verwondering, van zuster- en broederschap, van passie, van fysieke ontberingen (nou dat viel reuze mee), van blijdschap, respect, dankbaarheid, grootsheid en nietigheid.

Ik danste samen met dansers die natuurwezens ervaren, die andere trillingen voelen, die in diep respect met de natuur leven, die leven voor de kunst, die leven als een nomade en 1800 kilometer met de auto reisden om te drummen voor weet ik wat, Ik was samen met dansers die net als ik geen idee hadden en zich intuitief hadden aangemeld. Met honden waar ik accuut verliefd op werd terwijl ik dacht niet echt van honden te houden omdat ik meer een kattenmens ben, dacht ik. Mijn hele wereld ondersteboven. Alles wat ik voor waar hield, daar werd aan getrokken. Er hebben ‘s-nachts draken in onze heilige dansruimte gedanst aldus een van de wijze ouderen. Huhu. Die laten we even voorbijgaan. Alles op zijn tijd.

Mijn diepste wanhoop bevrijd in een intense dans, schreeuw, armen opgeheven, adem happend, bijna verzopen, verbinding met die voorouder die de wanhoop te groot werd, ze is een deel van mij. Ik voel compassie en een enorme drive om te leven.

Contact met energieën in het veld die ik bij van me vandaan wil houden: “This is not my shit”. Een veilige plek creëeren via opnieuw een schreeuwe en oergeluid vanuit mijn keel. Met mijn handen een herhalende beweging waardoor het geluid gekanaliseerd wordt en tegelijkertijd een beschermend veld ontstaat. Vanachter de bescherming ben ik getuige van het process van deze andere danser. Ik voel diepe compassie.

Eén worden met de drum, de drummer, ik , jij, wij, samen, alles om ons heen valt weg. Stilte.

Overgave aan de aarde, liggen op de grond, de natte grond, in de regen, warme modderige aarde, passie, sensualteit, zelfliefde, onvoorwaardelijke liefde.

Overgave aan het vuur, vijf verschillende vuren, met ieder een heel eigen energie en uitnodiging. Vuur hypnotiseert. Belofte dat ik mezelf geen kwaad zal doen, ik zal niet in het vuur stappen. Vuur verwarmt mij, koestert mij, daagt me uit, zoekt mij, boodschappen uit het vuur.

Overgave aan de stroom van het leven. Los komen van ploeteren, opgeven, naar beneden halen, niet weten. Intense dankbaarheid voor het leven en mijn plek hier op aarde. Heb zo vaak aan vluchtelingen gedacht, die huis en haard moeten verlaten en niets meer hebben en ik slaap hier vrijwillig met een plastic zeil als bescherming over mijn buitenbed met dikke lagen dekens terwijl de regen via het zeil in de grond drupt. We dansen buiten, stap voor stap in overgave aan dat wat is, dansen in de regen, dansen zonder eten, dansen zonder drinken. Je kan veel meer dan je denkt dat je kunt.

En dan ben je weer thuis, een appje: hoe was het? Een mailtje: ik heb aan je gedacht. Ik word uitgenodigd om te komen eten bij een vriendin. Ik loop door de stad op een mooie zonnige dag, voel me na vijf dagen nog steeds helemaal nagloeien en de warmte in mijn lijf stromen. Ik kom een danser tegen, een andere bekende die me terwijl hij voorbij loopt lichtjes even aanraakt met zijn vingertoppen over mijn rug. Hey, hoi, dag en weer voorbij. Ik bel mijn beste vriend en even later wandelen we samen in het bos. Hij luistert naar mijn verhalen, we staan samen stil bij een mega paddestoel in het bos. Een knuffel en tot ziens.

Ik ben een dankbaar mens.

P.s.  Ik herlees nog eens de woorden van de uitnodiging om mee te doeen aan deze vuurdans.

“Deze dans zal je passie laten ontvlammen om je leven vervullend en zoals bedoeld door Spirit te leven. Het zal je helpen om door persoonlijke blokkades heen te werken die ervoor zorgen dat je je leven ingehouden leeft. De Vuurdans gaat over het volledig en in overgave in het leven stappen, zodoende is de energie van deze dans is ongelooflijk krachtig!
We dansen met vijf vuren binnen een medicijnwiel. De spiritkeepers van de vier windrichtingen dansen ook! Spirit danst in het Vuur, het is voelbaar!
Als je geroepen wordt en je bent er klaar voor, de Vuren wachten op je… en zullen voor altijd in je hart meegedragen worden!

*”Het is tijd. Tijd om de vonk in ons hart te laten groeien tot een groots Vuur. Tijd om door dat Vuur getransformeerd te worden en je te laten louteren van alles wat je niet meer dient. Gesmeed door Hartevuur zullen we hernieuwd als Onszelf naar buiten treden, klaar om met de wereld de warmte te delen en daarin anderen deelgenoot te maken. Let’s DANCE!”*

Love to see you shine!

 

2 oktober – Weten zonder te begrijpen

Vandaag praktische voorbereidingen, zoals alle luchtbedden die ik heb oppompen. Er komen deelnemers uit alle windstreken en er zijn er die van ver komen met vliegtuig, trein en niet iedereen kan een matras, luchtbed en beddegoed meebrengen. Omdat ik dus op 5 minuten van de lokatie woon, kan ik daar voor zorgen. En die luchtbedden moeten wel even getest worden, immers de kids brengen de spullen altijd keurig mee terug naar huis, echter het zou zo maar kunnen dat er ergens een gat in zit zonder dat ze dit van belang vonden om te melden. De eenpersoons luchtbedden 60 keer pompen en de grote 125 keer.

Vanmiddag even op de fiets naar de Karwei om een dekzeil te kopen als ondergrond voor mijn slaapplek.

Later op de middag krijg ik de inspiratietekst voor de maand oktober in het kader van de jaartraining: De 13 Heilige Nachten. Een onderdeel van deze training is dat je met een jaarwoord werkt. Dit woord kom in de laatste dag/nacht naar je toe. Voor dit jaar is mijn woord: Overgave. Ik las de aantekeningen van elke heilige nacht nog eens door en verdomd hoe opvallend dat wat ik eind december/begin januari schreef door het jaar heen op zijn plek valt. Vandaag viel mijn oog op mijn schrijfsels van de laatste dag.

In de nacht van 5/6 januari schreef ik in mijn boek:

“6 oktober; deze datum komt binnenvallen. Bron, kern, oorsprong, tegen de stroom in”

Een week later zag ik Pauline van Rijckevorsel en zij vertelde over de vuurdans die naar Nederland komt. Ik voelde direct dat ik daar aan mee wil doen.
Blijkt later dat die vuurdans op 6 oktober begint.

En terwijl ik slaapzakken was, denk ik na over die onverklaarbare toevalligheden, waardoor ik echt wel voel dat er meer is dan ik met mijn hoofd kan bedenken, maar waar ik tegelijkertijd geen bal van snap. Weten zonder te begrijpen.

30 september 2017 – Prayer Ties

Vanvond verder met de Prayer Ties. Weken geleden heb ik op weg naar Theaterfestival Boulevard rode stof gekocht. Afgelopen week heb ik dan eindelijke de andere kleuren stof verzameld. De rode stof ligt al weken op mijn bureau stoffig te worden. Van oude kussenslopen en een te klein dansshirt heb ik vierkante lapjes geknipt. Dat ging niet vanzelf, die slopen en het shirt verknippen. Goh wat ben ik gehecht aan mijn spullen. Nu heb ik dus wel nog oude dekbedovertrekken maar geen bijpassende slopen meer. Een ministapje in onthechten en iets nieuws creëren uit het oude.

Op de achtergrond luister ik naar de wave voor morgen. Is dit wel meditatief genoeg vraag ik me af of is het beter om dit hele proces in stilte te doen? Ik besluit dat het zo oke is.

Volgens het ritueel (op internet gevonden) stop ik in elk gebedszakje een plukje tabak en smudge dit voordat ik het zakje dichtknoop. In een schelp leg ik stukjes salie. De rook trekt door de kamer. Het snerpende geluid van de rookmelder tettert in mijn oren. Natuurlijk, had ik kunnen weten. Op de stoel, rookmelder van het plafond. Ga jij maar even op de gang napiepen.

Het is een mooi ritueel om elk stukje tabak even boven de salie te houden. Alsof ik door dit gebaar letterlijk mijn intentie er in stop. Er ontstaat een kleurige slinger van Prayer Ties. De herhaling werkt meditatief.

Al werkend laat ik mijn gedachten gaan. Ik blijf me toch het meeste zorgen maken over de fysieke omstandigheden. Niet eten en drinken, dat vind ik al niet meer zo erg, maar daarnaast ook nog buiten slapen, brr wat zal het koud zijn, en stel dat het de hele tijd regent, hoe moet dat dan? Zal ik een paar kruiken meenemen? In ieder geval een dikke stapel dekens.

Afijn, ik ga het ervaren, volgende week.

26 september 2017 – Commitment

Ergens helemaal voor gaan. Ik kom er achter dat ik een echte draaikont ben; een beetje heen en weer bewegen, ergens langs afglijden, er links om heen draaien, er rechts omheen draaien, rondcirkelen, een escape nodig hebben, weg kunnen als het te eng of spannend wordt, marchanderen met mezelf.

Goh en wat kom ik dat patroon ineens vaak tegen, nu ik me ervan bewust ben.

Zo ook rondom mijn deelname aan de vuurdansceremonie.

Iets in mij heeft zich nog niet helemaal verbonden met deze ceremonie. Als ik erover vertel dan wuif ik het ook een beetje weg, verontschuldig me bijna dat ik dit ga doen. Zeker tegenover mensen waarvan ik denk dat die er toch niets van snappen. En ga je dan drie dagen lang niet eten en drinken, dat is toch ongezond en slecht voor je lijf? Ach, dat valt wel mee zeg ik dan, en als ik dan vertel dat ik mensen ken die nauwelijks meer eten of drinken en dat die leven van licht, dan kijken ze me helemaal vreemd aan. Doe effe normaal. Maar dat doe ik. Nu vind ik niet snel iets vreemd en toch, dat ene deeltje in mij voelt zich dan weggezet als een wazige spiriwiri, terwijl als er iemand down to earth is, dan ben ik het wel.

Dat mijn commitment nog niet 100% is, merkte ik ook in de betaling. Ik heb besloten contant te betalen op dag van aankomst. Meestal betaal ik ruim van te voren, echter nu heb ik voor het eerst van mijn leven zoveel geld uitgegeven dat ik niet alle rekeningen kan betalen. De organisatie is heel relaxed en vol vertrouwen rondom betalen. Ja hoor betaal maar op de dag van aankomst. En dat vond ik fijn. Kan ik nog even sparen en wat geld verdienen. Ik besefte dat ik hierdoor ook de ruimte nam om me te kunnen terugtrekken, want ik heb toch nog niet betaald.

Deze kronkel beseffende, kon ik hem loslaten en me weer meer verbinden met de ceremonie. Natuurlijk ga ik en betaal ik. Je hebt allang besloten, ook al kun je niet goed uitleggen wat je precies gaat doen, sprak ik mezelf toe. En voelde hoe spannend ik het vind om niet te weten wat er gaat gebeuren, niet te weten wie ik ga ontmoeten, om iets te gaan doen wat ik nog niet eerder gedaan heb.

En nu ben ik vanavond begonnen met het maken van de “Prayer Ties”. Al werkende begin ik er meer en meer opgewonden over te raken, ik voel het in mijn buik, een diepe kracht, een oergevoel. Me stap voor stap verbinden met het vuur in mij.

Commitment aan deze vuurdans!

 

27 augustus 2017- een rok

Er is gevraagd om in een rok te dansen. Als ik 5 ritmes dans wil ik nooit een rok aan want dan kan ik niet lekker over de grond rollen met mijn benen wijd zonder de hele tijd te moeten nadenken of de aanblik nog wel keurig is. en hoezo, iemand zegt wat ik aan moet? en in oktoer buiten dansen met een rok aan, veel te koud en ook zonde van zo’n mooie rok als ie vies wordt.

De filmpjes heb ik uitvoerig bekeken want de controlefreak in mij wil toch graag zien hoe zo’n ceremonie er aan toe gaat. Nou dat krijg ik dus niet te zien, wel een idee van de voorbereidingen en groepsfoto’s en daarmee een glimps van wat mensen allemaal aan hebben.

Na mijn aanvankelijke weerstand ging ik erover nadenken en liet mijn fantasie de vrije loop. Ik dacht in eerste instantie aan mijn zwarte dansrok want deze rok is toch oud en versleten, die kan ik daarvoor wel gebruiken. De zwarte rok, ja dat is een goed idee. In de weken daarna dacht ik zo af en toe aan de rok en hoe het er dan uit zou kunnen zien, want ja het wel mooi zijn, vind de ijdeltuit in mij.

O en ik wil ook graag iets met de kleur rood in de gehele outfit. In mijn fantasie schilderde ik mijn zwarte dansrok vol met vuur en vlammen. Jaah, helemaal blij en enthousiast werd ik ervan. Ik zag een prachtig beeld voor me.

In de dagen erna dacht ik erover hoe ik dit kon realiseren en kwam weer andere delen van mezelf tegen. De vlammen die ik vaak teken zijn zo kinderlijk, en wat voor verf heb je dan nodig, kan dat met acrylverf, had ik nu toch maar de Kleine Tiki gedaan, dan had ik dit geweten ha, ha of ken ik  iemand die mij kan helpen of zal ik een oproep plaatsen op facebook? Wel gaaf een zelf beschilderde rok…..

Ik begon steeds meer te wennen aan het idee rok en in mijn fantasie was ie al helemaal mooi beschilderd en ach onder een rok kan ik toch gewoon dansbroek dragen.

Een diepe zucht bij het beeld wat opdoemt……want dan moeten die extra kilo’s die ik al een tijd  met me mee sleep er wel af, anders zie ik er niet uit met mijn brede heupen en te dikke buik. Aah die Robbie is ook niet al te mager zie ik op facebook, zij stoeit ook met haar gewicht las ik in haar boek. Wat heeft dat er nu weer mee te maken zeg ik tegen mezelf. Ieder zijn process; Ik wil die kilo’s er graag af hebben.

En dus ben ik afgelopen week begonnen met gezond eten, niet snoepen en laat ik de alcohol staan. Ik weet dat ik dit kan want ik heb het vaker gedaan.  Helaas komt er ook altijd weer een periode dat ik het weer laat gaan. Jaloers op al die slanke dennen. Hoe doen ze dat toch? Ach het zit toch ook deels in de genen, toch?

Vanochtend werd ik wakker en dacht, als ik die rok beschilderd wil hebben, dan moet ik in actie gaan komen. Best spannend eigenlijk, hiermee naar buiten treden. Zelf ga ik het niet doen, dat is voor mij duidelijk.

En ineens wist ik het. Ik heb verdorie een prachtige rok in de kast hangen, vorig jaar gekocht op La Gomera.  Meteen werd ook helder welke broek erbij past en welk shirt. Ik deed het aan en was verrast. Dat staat hardstikke mooi. Wat gaaf om hierin te dansen. Dat ga ik doen. Er ontbreekt nog iets voor de finishing touch maar dat komt wel.

Toch jammer van die zelf beschilderde rok……..aaaarrgh stoppen nu. Stop met denken. Maak een keuze. Dit is het.

Tenzij iemand zich vreselijk geroepen voelt om mijn zwarte rok te beschilderen, houd ik het bij de dansoutfit op de foto.
Maar stel nu, dat iemand zegt, Goh wat leuk, ik wil je rok wel beschilderen……..dan heb ik weer een ander probleem, dan moet ik kiezen, of zou ik elke dag een andere rok aan kunnen doen? Gaat ie lekker van Duijnhoven zegt weer een andere stem, nu ga je zelfs van geen rok naar twee rokken.

Stoppen, zeg ik streng, stop met deze gedachte…..dat is toch niet leuk voor degene die de rok beschilderd heeft, dat ik hem dan maar één dag draag.

Zie hier mijn dansoutfit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6 juli 2017 – verbinden met mijn vuur

Komende tijd ga ik me verbinden met een vuurdansceremonie die plaats gaat vinden op landgoed de Denneboom op de grens van Schijndel (mijn woonplaats) en Sint Michielsgestel. Op 6 oktober ga ik daar drie dagen dansen. Intuitief ben ik erin gestapt (zoas ik veel dingen doe in mijn leven). En gaandeweg wordt me duidelijk waar ik JA tegen gezegd heb. Ik heb me voorgenomen om regelmatig een blog te schrijven over de weg daar naar toe en wat ik daar allemaal in tegen kom. De eerste mail die ik ontving was al spannend genoeg en de weerstandsmachine ging aan.

1. Gedurende de ceremonie niet eten en drinken. Oke niet eten, dat gaat nog wel lukken, maar niet drinken?

2. Dansen in een rok. Gatverdarrie, ik dans veel liever in een broek. Wat is hier de filosofie eigenlijk achter?

3. Een vuurloop. O jee, echt waar, ik begrijp al die gekken niet die zo nodig over vuur moeten lopen en soms gaat het zelfs mis. Ik ken twee verhalen waarbij de ongelukkige flinke blaren heeft opgelopen. Ik ben toch gekke Henkie niet.

4. Prayerties maken. Dat lijkt me wel leuk om te doen.  Waar wil je voor bidden, bijvoorbeeld voor je voorouders. Hmmm, die zijn toch al lang dood. Maar wel gaaf om ze te eren dat ik er ben. En ze te eren voor al het werk dat zij al gedaan hebben. Tuurlijk ben ik voor heel veel dingen dankbaar en toch lijkt het soms alsof het niet echt beklijft, dankbaar zijn.

5. Slapen in de Dans Arbor. Lijkt me gaaf om buiten te slapen, maar als het dan regent, je mag niet te veel plek innemen, zal  ik dan een pyama aandoen en waar laat je dan je kleren en je lenzen en kun je dan niet douchen en zal ik dan wel slapen en ik word keichagerijnig als ik niet goed slaap.

En ik denk ook, heb je niets beters te doen, wat heeft de wereld hier nou weer aan, kun je je geld niet beter besteden, je hebt al zoveel geld uitgegeven aan jezelf de afgelopen maanden.

Robbie (degene die de ceremonie leidt) heeft het in de voorbereidende brief en You Tube filmpjes over connectie maken met de spirit world. Ja, dat wil ik dat graag en tegelijkertijd wat vind ik dit toch lastig als ongelovige Thomas. Ik wil het begrijpen, snap je. Meer afstemming met mijn zielsbestemmig, missie, totemdieren en dat soort dingen. Ik wil er graag mee in contact komen en blijven. Of is het niet gewoon een andere manier van luisteren naar je intuitie, en dat kan ik toch al best wel goed?

Eindeloos die stroom van gedachten die twijfel zaaien. En ja, ook goed om mezelf vragen te stellen m.b.t. het avontuur waar ik nu weer in spring.

Vandaag ontmoette ik tijdens het Bewust Ondernemende Vrouwen netwerk een vrouw die in opleiding was om vuurlopen te organiseren. O ja, echt waar? Ik vertelde over de vuurdans in oktober en ze werd gelijk enthousiast. Geef je me informatie? Misschien ga ik ook wel meedoen. Ja hoor. Geregeld. Ze vertelde over wat het vuurlopen kan brengen en het plan om vuurlopen voor kinderen te organiseren. Want daar begint het, bij de kinderen, empoweren, kinderen zelfvertrouwen geven, kinderen laten voelen wat ze kunnen en waartoe ze in staat zijn. Kinderen in verbinding brengen met de natuur. Misschien kunnen we op termijn samen wel dans en vuurloop organiseren zei ze, Ja, ja, eerst zelf maar eens ervaren, dacht ik, daar heb ik helemaal geen ambities liggen. Hoe dan ook het werd gelijk een stuk minder eng en inderdaad ik moet niets. Ik heb de regie over wat ik doe en wat niet, al loopt iedereen erover heen en ik niet, dat is dan mijn keus. Toch?

De komende tijd ga ik jullie meer inkijkjes geven in mijn binnenwereld op weg naar de vuurloop/vuurdoop. En ook dit vind ik spannend. Wat gaan “ze” van me denken? O, ik dacht dat jij dat allemaal al lang wist en al veel meer wist van de de spiritworld. De 5 Ritmes is toch ook een spiritueel, sjamanistisch pad. Gabrielle noemt zich toch ook een sjamaan? Of, O zit jij daar pas in je groeiproces (onlangs nog gehoord) Het gaat maar door al die stemmen in mijn hoofd.

De eerste stap is gezet.

Love to see you shine!