Geef jezelf toestemming…….

Deze zin gebruik ik vaak in mijn lessen. Jezelf toestemming geven om te bewegen zoals jij dat graag doet; met de muziek mee of juist tegen de beat in, jouw ritme dansen, jouw tempo, snel of langzaam, groots , dramatisch of klein en ingetogen, tegen de stroom in, onvoorspelbaar durven zijn, geluid maken, zingen.

Zo eenvoudig klinkt het, jezelf toestemming geven en meestal echt niet zo makkelijk om volledig jezelf te zijn, om afgestemd te zijn op jezelf en jezelf ruimte te geven, vrij van oordeel en kritiek. En als je dan lekker in het moment zit en alles om je heen vergeet, is er ineens weer dat hoofd dat zich ermee bemoeit of komt er een emotie op waarvan je geen idee had dat die er zat of hoe je er ruimte aan kunt geven.

We zijn geworden wie we nu zijn, door onze opvoeding, scholing, werk, omgang met vrienden en we hebben geleerd om aangepast gedrag te vertonen. Om vrij te worden van aangepast gedrag en contact te maken met je innerlijke, onbevangen, vrije wezen, daar is moed voor nodig. Moed en oefening, vallen en opstaan. De dansvloer is een heerlijke plek om te oefenen, je vrijheid te vergroten, je mogelijkheden te verkennen, te oefenen in contact maken. Contact met je lijf,  je mededansers, de ruimte waarin je danst, de magie  van het leven en de mysterie momenten te ervaren waarin het gewoon gebeurt zonder dat je alles begrijpt.

Erkennen, herkennen, accepteren en ruimte geven, telkens weer opnieuw. We hebben allemaal een gewond kind in ons, een rebelse puber en een wijze ouder.  In je lijf ligt het allemaal opgeslagen. Je lichaam laat je zien hoe jij jezelf manifesteert in het leven. Door contact te maken met je lichaam en het in beweging te zetten, blijft het stromen.  Ik blijf het herhalen in mijn lessen: geef jezelf toestemming! Toestemming om te dansen: je innerlijke (gewonde) kind, je rebelse puber en je wijze ouder.

“Put the body in motion and the psyche will heal itself”.
Gabrielle Roth.