Gedicht van Marjelle over haar ervaring op de dansvloer.

 

In het begin is er altijd

De gevoelloze , eentonige

Dans van mijn gedachten

Demon die in zijn eigen staart bijt

Sneltrein waar ik uit wil, vanaf wil

En hoe harder ik dat wil

Hoe sneller de trein gaat rijden

 

Ik probeer het te laten

Ik kan het niet laten

Ik probeer het te laten

En ondertussen

 

Begint mijn lichaam haar eigen

Verhaal te vertellen

En de muziek verleid mijn hart

Kom, we gaan dansen

Echt dansen!

 

En tussen de wolken van mijn gedachten

Komt ruimte en begint

De zon door te breken

 

Het zachte, ronde licht

Vuurpijlen van licht

Licht dat verspringt op  het wilde water

Het stralende o zo lieflijke

Gerieflijke licht

En de zon die ondergaat in hemelse kleuren

Sereen licht

Dat verstilt

 

Dit heilig spel

Deze reis vol verwondering

Het hoofd kan het nooit bevatten

Het kan alleen maar getuigen

Het kan alleen maar

Buigen